www.flickr.com

woensdag 22 december 2010

De Pits, Heusden-Zolder

Toen ik nog een kleine puber was, werd ik televisioneel voortdurend bestookt met beelden van coole, opgesmukte teenagers die pyjama party's hielden, moddermaskertjes smeerden en  pizza bestelden bij de al even knappe pizzajongen alsof het dagelijkse kost was.  Ik heb lang geloofd dat zoiets uitsluitend weggelegd was voor de Amerikaanse jetset en dat de 'gewone' Vlaamse vrouw daar gewoonweg geen behoefte aan had.  Maar niet veel later werd ik groot (of beter 'iets grot-er', maar vooral wat wijzer) en ontdekte ik dat er waarschijnlijk in elke vrouw een soort klokje tikt.  Ik bedoel daarmee niet het klokje dat telt hoeveel eitjes er links en rechts van de baarmoeder gezapig liggen te rijpen, maar een (enigszins toch aan verwant) premenstrueel-, het-wordt-me-allemaal-te-veel-wekkertje.
Bij mij rinkelde het geheel onverwacht een paar maanden voordat ik 27 jaar zou worden.  Drrrrring!
En zo geschiedde dat ik het net afzocht naar een wellness-hotel dat aan nogal 2 essentiële voorwaarden voldeed: 1) vlakbij een nog ongekend winkelparadijs, en 2) waar badkledij toegelaten was.
Vooral dat laatste bleek geen sinecure, maar wie zoekt die vindt en zo belandde ik bij... De Pits in Heusden-Zolder!

Zodra ik mijn online-reservatie had verstuurd, begon ik ongedurig mijn mailbox te controleren.  Twee dagen later was het verlossende antwoord eindelijk daar: we werden verwacht!  Aangezien ik ten volle van de verwenarrangement wou profiteren stelde ik voor vroeg te arriveren.  Zo gezegd, zo gedaan en ergens rond tienen stonden we onwennig rond te dralen aan de inkom.  Was dit niet de achteringang, en waar was de receptie?  We stonden voor de keuze: de trap volgen, ofwel de deur met 'Wellness' openen.  Na een kleine twijfeling, gingen we voetje voor voetje de trap op en daar verscheen al gauw het neonblauwe licht van de receptie.

"Goh, wat zijn jullie vroeg.  Check-in is maar vanaf 14u00!"
Woeps, daar stonden we dan.  Geen probleem, we moesten toch nog ontbijten en zagen onze kans schoon in de brasserie van de Pits.   De vrouw aan de balie zei wel dat we ons konden omkleden in de wellness en die al onveilig mochten maken.
Maar eerst het ontbijt!  Nog voor we de menu-kaart hadden opengeslagen stond de serveerster al aan onze tafel.  Helaas waren we net te laat voor het ontbijt, maar de dubbele croque leek ons ook wel wat.  Toen bleek dat ook de keuken pas opende vanaf 11u30, zat er niets anders op dan ons te vergrijpen aan een grote warme choco met véél slagroom!  Gelukkig werd die vergezeld door twee kleine koffiekoekjes, de restanten van een ander z'n ontbijt.
Taterend sloop de tijd voorbij en kregen we het heuglijke nieuws dat onze kamer beschikbaar was.   Zodra ik de deur opende werd ik overweldigd door een heerlijke geur van... ja wat was het eigenlijk, versgewassen linnen?  Een geur die me deed terugdenken aan een jongen wiens kleren zo lekker roken dat ik er samen met m'n moeder een queeste van maakte om diezelfde geur terug te vinden in de vele rayons wasverzachters van menig warenhuis.  Mmm...  een nette, sobere kamer met trendy badkamer en leuk uitzicht.   Meer moest dat niet zijn!

Niet lang nadien waagden we ons eindelijk door de Wellness-deur waar een wereld van stoomcabines, jacuzzi's, massages en lymfedrainage op ons wachtte.  Een ganse namiddag werden we van top tot teen verwend, en ook 's avonds kregen onze smaakpapillen de nodige aandacht bij het driegangenmenu.  Het was dan misschien geen moleculaire keuken of Sergio Herman, maar het was lekker én veel.
Met een overvolle maag dook ik met veel plezier tussen de geurende lakens en wentelde ik me richting dromenland.   De dag mocht dan wel om zijn, maar dat was het verwenarrangement nog niet.  De volgende ochtend kregen we immers nog een uitgebreid ontbijtbuffet voorgeschoteld mét een glaasje cava.  Ik griste nog snel een banaan mee in m'n tas, ik zou maar eens een flauwte moeten krijgen tijdens het shoppen!

Op maandagochtend 10u00 kwam er dan toch een einde aan ons verwensprookje.   Valiezen pakken, zeepjes en shampoo van het hotel wegmoffelen en vertrekken maar.
Maastricht here we come...



Moraal van het verhaal: de winkels in maastricht gaan op maandag maar pas open vanaf 13u00.  Moge het een wijze les zijn...




Pin It

Geen opmerkingen:

Een reactie posten